Berliner Emsemble

 Almanya’nın en tanınmış tiyatrolarından birisidir ve kurucusu Bertolt Brecht’in eserlerini sahnelemesiyle ünlenmiştir. Alman dilinin öncü sahnelerinden birisi olarak kabul edilen Berliner Ensemble, 1954 yılından bu yana Berlin merkezde Friedrich Wilhelm Stadt mevkiinde Schiffbauerdamm’daki eski tiyatro binasında (Theater am Schiffbauerdamm) çalışmalarını yürütmektedir.

Berliner Ensemble’nin kuruluşu ile (Kasım 1949) Brecht’in Almanya’da kendisi ve eşi Helene Weigel için yeni bir çalışma alanı araması ve komünist politikacıların, Sovyetler Birliği tarafından kalan bölge ve daha sonra Alman Demokratik Cumhuriyeti’nde (DDR), Doğu Berlin’de kaliteli bir Kültür ortamı yaratma çabaları arasında doğrudan bir bağlantı vardır. ABD’de yaşadığı acı deneyimler ( Amerika'ya Karşı Etkinlikleri Soruşturma Komisyonu tarafından yapılan sorgulanma) ve ’deki sıkı denetim ve takiplerden sonra Brecht, Doğu Berlin’de büyük bir sevinçle karşılandı. Yeni ortaya çıkan mektuplar ve yazılar gösteriyor ki, Ensemble’nin kuruluşu, zannedildiği gibi hiç de kolay olmamıştır. Berlin Alman Tiyatrosu’nda geçici olarak oyun sahneye koydukları 1949 ile 1954 yılları arasında çok sabır göstermek zorunda kalmışlar ve tiyatronun o zamanki sanat yönetmeni Wolfgang Langhoff taşınmaları için çok baskı yapmıştır. Ensemble’nin kadrosu, 1949 yılında ilk gösterimi yapılan Cesaret Ana ve Çocukları oyunundaki oyuncular ve teknik görevlilerden oluşmaktaydı. 1954 gününden itibaren kendi tiyatrolarında (Theater am Schiffbauerdamm) oyunlarını oynamaya başladılar.

Brecht'in yılından bu yana taşıdığı, sanatsal ve toplumsal olarak Berliner Ensemble’yi ileriye taşıyacak çeşitli birlikler kurma ideali, yılında gerçekleştirildi. Diğerlerinin yanı sıra Tiyatro Teorisi Birliği, Stüdyo Birliği ve İzleyici ile birlikte Çalışma Birliği gibi birlikler kuruldu.

Ensemble’nin çalışmalarını önemli ölçüde, yönetmen ve yazar olarak Ensemble’yi kendi tiyatrosu haline getiren, Bertolt Brecht şekillendiriyor ve etkiliyordu. Tiyatronun simgesi, perdede bulunan barış güvercini idi. Ününün, kaliteli ve mükemmel tiyatro olarak yayılması sayesinde sık sık Almanya içinde ve yurtdışında Fransa, İngiltere, Avusturya, ve İtalya’ya turnelere çıkıyorlardı.

Londra’da sahneleyecekleri bir oyunun hazırlıkları esnasında Brecht 1956 yılında öldü. Onun ve kollektif anlayışını, kuruluşundan yılındaki ölümüne kadar Berliner Ensemble’nin sanat yönetmenliğini yapan, eşi Helene Weigel devam ettirdi. Reji asistanlığını Brecht’in yanında öğrenen Manfred Wekwerth, Peter Palitzsch, Isot Kilian ve Joachim Tenschert gibi reji asistanları, oyuncularla birlikte çalışmaları devam ettirdiler. Helene Weigel’den sonra, sanat yönetmenliğini, 1949 yılında Cesaret Ana’nın müziğini yeniden gözden geçiren besteci ’nun eşi Ruth Berghaus üstlendi. Onun deneysel tiyatro tarzındaki sahneleme çalışmaları, Ensemble çalışanları ve seyirciler tarafından direnişle karşılandı ve istifasına yol açtı. yılında Manfred Wekwerth onun yerine geçti ve yılına kadar bu görevde kaldı.

Organizasyon açısından bundan sonraki yıllar trajedi olarak değerlendirilir. Matthias Langhoff, Fritz Marquardt, Peter Palitzsch, Peter Zadek, Heiner Müller’in birlikte yürüttükleri, den e kadar süren tartışmalı "ortak sanat yönetmenliği" uygulamasından sonra, Marquardt, Palitzsch, Zadek, Müller 1993 den e kadar, Marquardt, Palitzsch, Müller 1994 den 'e kadar, Müller 1995 yılında, Martin Wuttke yılında ve Stephan Suschke 1997 den 1999 a kadar sanat yönetmenliğini üstlendiler.

Yapılan tadilat sonrasında, Brecht’in tarafından izlenmesini konu alan Brecht Dosyası (Die Brecht Akte, Yılmaz Onay tarafından Türkçe’ye çevrildi.) isimli oyunun tarihinde sahneye konulması ile birlikte, şimdiki sanat yönetmeni Claus Peymann’ın yönetiminde yeniden açıldı.

Berliner Ensemble için bir çok tanınmış sanatçı çalışıyordu. Fotoğraf sanatçısı Ruth Berlau oyunların çeşitli sahnelerini fotoğraflayarak kitap haline getirdi. Dekoratör Karl von Appen yıllarca iddialı dekorasyonlar ve plaketler tasarladı. Bu konuda John Heartfield ve Wieland Herzfelde kardeşler ve Karl-Heinz Drescher’de tanınmış sanatçılardı.

Bugün Berliner Ensemble sözcüğünün kullanımı değişime uğradı. Geçmiş yıllarda Ensemble denince akla birinci sınıf oyuncular ve sanatçıların bulunduğu bir tiyatro gelirken, bu sözcük giderek tiyatro binası anlamına gelmeye başladı. Berliner Ensemble’ın oynadığı tiyatro, Theater am Schiffbauerdamm, bugün tek ortağı Claus Peymann olan limited şirket (GmbH) statüsünde, bir sermaye şirketi haline gelmiştir.

Sanat yönetmenleri

 1949–1971

 1971–1977 Ruth Berghaus

 1977–1991 Manfred Wekwerth

 1992–1993 Peter Zadek, Peter Palitzsch, Fritz Marquardt, Matthias Langhoff, Heiner Müller

 1993–1994 Peter Zadek, Peter Palitzsch, Fritz Marquardt, Heiner Müller

 1995 Heiner Müller

 1996 Martin Wuttke

 1997-1999 Stephan Suschke

 1999 Claus Peymann

 Ensemble’nin geçmişteki tanınmış oyuncuları

 Peter Bause

 Curt Bois

 Ernst Busch

 Barbara Dittus

 Angelica Domröse

 Erwin Geschonneck

 Therese Giehse

 Christine Gloger

 Annemone Haase

 Jutta Hoffmann

 Angelika Hurwicz

 Wolf Kaiser

 Peter Palitzsch

 Manfred Karge

 Regine Lutz

 Gisela May

 Lotte Meyer

 Günter Naumann

 Hans-Peter Reinecke

 Ekkehard Schall

 Heinz Schubert

 Willi Schwabe

 Bruno Carstens

 Hilmar Thate

 Sabine Thalbach

 Helene Weigel

 Eleonore Zetzsche

Simone Frost

Berliner Ensemble’nin bugünkü kadrosu (Konuk sanatçılar dahil)

 Therese Affolter

 Carmen-Maja Antoni

 David Bennent

 Uwe Bohm

 Dejan Bucin

 Traugott Buhre

 Kirsten Dene

 Alexander Doering

 Peter Donath

 Christina Drechsler

 Larissa Fuchs

 Peter Fitz

 Angela Gilges

 Sonja Grüntzig

 Michael Gwisdek

 Ezard Haußmann

 Klaus Hecke

 Jürgen Holtz

 Ursula Höpfner

 Nina Hoss

 Boris Jacoby

 Franziska Junge

 Roman Kaminski

 Hans-Peter Korff

 Steffi Kühnert

 Gerd Kunath

 Stefan Kurt

 Peter Luppa

 Dieter Mann

 Dagmar Manzel

 Michael Maertens

 Charlotte Müller

 Thomas Niehaus

 Ulrich Noethen

 Johann Adam Oest

 Dirk Ossig

 Käthe Reichel

 Hans-Michael Rehberg

 Annett Renneberg

 Anouschka Renzi

 Ilse Ritter

 Michael Rothmann

 Branko Samarovski

 Angela Schmid

 Marko Schmidt

 Walter Schmidinger

 Götz Schubert

 Martin Seifert

 Volker Spengler

 Tillbert Strahl-Schäfer

 Judith Strößenreuter

 Katharina Thalbach

 Axel Werner

 Angela Winkler

 Martin Wuttke

 Ronny Tomiska

 Christopher Nell

 Klaus Maria Brandauer

Sahnelenen oyunlar (Seçmeler)

 1949 – : Mutter Courage und ihre Kinder (Cesaret Ana ve Çocukları), Brecht: Herr Puntila und sein Knecht Matti (Bay Puntilla ile Uşağı Matti), Maxim Gorki: Wassa Schelesnowa

 1950 – Lenz: Der Hofmeister (Lala)

 1951 – Brecht: Die Mutter (Brecht), Gerhart Hauptmann: Biberpelz und Roter Hahn (Kunduz Kürkü ve Kızıl Horoz),

 1952 – Heinrich von Kleist: Der zerbrochne Krug (Kırık Testi), Nikolaj Fjodorowitsch Pogodin: Das Glockenspiel des Kreml (Kremlin’in Çan Sesleri), Johann Wolfgang Goethe: Urfaust (Eski Faust), Brecht: Die Gewehre der Frau Carrar (Carrar Ananın Silahları), Anna Seghers: Der Prozeß der Jeanne d'Arc zu Rouen 1431 (Jan Darc Davası Rouen 1431)

 1953 – Erwin Strittmatter: Katzgraben, Tokajew: Ein fremdes Kind (Bir Yabancı Çocuk)

 1954 – Martin Hayneccius: Hans Pfriem oder Kühnheit zahlt sich aus (Hans Pfriem veya Cesaret Kazandırır), Moliere: Don Juan, Brecht: Der kaukasische Kreidekreis (Kafkas Tebeşir Dairesi), Altes chinesisches Volksstück (Eski bir Çin halk oyunu): Hirse für die Achte (Çocuklar için Darı)

 1955 – Johannes R. Becher: Winterschlacht (Kış Savaşı), George Farquhar: Pauken und Trompeten (Davullar ve Trompetler), Alexander Nikolajewitsch Ostrowski: Die Ziehtochter oder Wohltaten tun weh (Ev kızı ve İyilik acı verir), Neues chinesisches Volksstück (Yeni bir Çin halk oyunu): Der Tag des großen Gelehrten Wu (Büyük Düşünür Wu’nun Günü)

 1956 – John Millington Synge: Der Held der westlichen Welt (Batı Dünyasının Kahramanı)

 1957 – Brecht: Leben des Galilei (), Brecht: Furcht und Elend des Dritten Reiches (Hitler Rejiminin Korku ve Sefaleti), Brecht: Der gute Mensch von Sezuan (Sezuan’ın İyi İnsanı)

 1958 – Wsewolod Witaljewitsch Wischnewski: Optimistische Tragödie (İyimser Trajedi)

 1959 – Brecht: Der aufhaltsame Aufstieg des Arturo Ui (Arturo Ui’nin Önlenebilir Yükselişi)

 1960 – Brecht/Kurt Weill: Die Dreigroschenoper (Üç Kuruşluk Opera)

 1961 – Helmut Baierl: Frau Flinz (Bayan Flinz)

 1962 – Brecht: Die Tage der Commune (Komün Günleri), Brecht: Schweyk im Zweiten Weltkrieg (Şvayk 2.Dünya Savaşında)

 1963 – Brecht/Kurt Weill: Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny (Mahagony Şehrinin Yükselişi ve Düşüşü), Brecht: Der Messingkauf (Bakır Alımı)

 1964 – William Shakespeare: Coriolan

 1965 – Heinar Kipphardt: In der Sache J. Robert Oppenheimer (J. Robert Oppenheimer Olayı)

 1966 – Sean O'Casey: Purpurstaub (Erguvani Toz), Brecht: Flüchtlingsgespräche (Kaçak Sohbetleri)

 1967 – Brecht: Mann ist Mann (Adam Adamdır), Brecht: Der Brotladen (Ekmekçi Dükkanı)

 1968 – Peter Weiss: Viet Nam Diskurs (Vietnam Tartışması), Lang: Die Zwerge (Cüceler), Brecht: Die heilige Johanna der Schlachthöfe (Mezbahaların Kutsal Johanna’sı)

 1969 – Helmut Baierl: Johanna von Döbeln (Döbelnli Johanna), Aiskhylos: Sieben gegen Theben (Tebai’ye Karşı Yediler)

 1970 – Georg Büchner: Woyzeck

 1971 – Sean O’Casey: Kikeriki, Brecht: Im Dickicht der Städte (Kentlerin Vahşi Ormanında), Brecht: Die Gewehre der Frau Carrar, Brecht: Leben des Galilei

 1972 – Karl Mickel: Wolokolamsker Chaussee (Wolokolamske Şosesi), Peter Hacks: Omphale, Erwin Strittmatter: Katzgraben

 1973 – Brecht: Turandot oder Der Kongreß der Weißwäscher (Turandot ya da Aklayıcılar Kongresi), Brecht: Das Badener Lehrstück vom Einverständnis (Kabullenmenin Baden Öğretisi), Heiner Müller: Zement (Çimento), Helmut Baierl: ...stolz auf 18 Stunden (18 saatle Övünmek), George Bernard Shaw: Frau Warrens Beruf (Bayan Warren’in Mesleği)

 1974 – Frank Wedekind: Frühlings Erwachen (Baharın Uyanışı), Brecht: Leben Eduards des zweiten von England (İngiltere'li İkinci Eduard’ın Yaşamı), Brecht: Die Mutter, (Ana) Karl Mickel: Celestina

 1975 – Brecht: Herr Puntila und sein Knecht Matti, August Strindberg: Fräulein Julie (Matmazel Julie), Leon Kruczkowski: Der erste Tag der Freiheit (Özgürlüğün İlk Günü)

 1976 – Brecht: Der kaukasische Kreidekreis, Helmut Baierl: Der Sommerbürger (Yaz Vatandaşı), Johann Nestroy: Der Unbedeutende (Önemsiz)

 1977 – Jakob Michael Reinhold Lenz: Der Hofmeister

1978 – : Der Lohndrücker (Ücret Baskısı), Helmut Baierl: Die Feststellung (Saptama), Brecht: Leben des Galilei, Brecht: Mutter Courage und ihre Kinder, Dario Fo: Bezahlt wird nicht! (Ödenmeyecek!)

 1979 – Paul Gratzik: Lisa, Alfred Matusche: Prognose (Teşhis), Volker Braun: Großer Frieden (Büyük Barış), Conrad: Knuppepütze, Maxim Gorki: Jegor Bulytschow und die anderen (Jegor Bulytschow ve Diğerleri)

 1980 – Brecht: Die Ausnahme und die Regel (Kuraldışı Kurallar), Volker Braun: Simplex Deutsch (Basit Alman), Shakespeare: Die Zähmung der Widerspenstigen (Laf anlamazların Dizginlenmesi), Michail Schatrow: Blaue Pferde auf rotem Gras (Kızıl Çimenlerdeki Mavi Atlar)

 1981 – Brecht: Mann ist Mann, Brecht: Turandot oder Der Kongreß der Weißwäscher, Brecht/Kurt Weill: Die Dreigroschenoper, Saint-Exupéry: Der kleine Prinz (Küçük Prens)

 1982 – Friedrich Dürrenmatt: Die Physiker (Fizikçiler), Hans Bunge: HUAC – Der Fall Eisler (HUAC – Eisler Davası), Hanns Eisler: Johann Faustus, Volker Braun: Tinka

 1983 – Patrick Süskind: Der Kontrabass , (Kontrabas (oyun)), Brecht: Trommeln in der Nacht (Gecede Trampet Sesleri), Aiskhylos: Die Perser (Persler), Brecht: Die Tage der Kommune

 1984 – Manfred Karge: Jacke wie Hose (Pantolon gibi Ceket), Goethe: Faust-Szenen (Faust’dan Sahneler) , Peter Weiss: Der neue Prozeß (Yeni Dava)

 1985 – Georg Seidel: Jochen Schanotta, Shakespeare: Troilus und Cressida (Troilus ve Cressida), Carl Sternheim: Bürger Schippel (Vatandaş Schippel)

 1986 – Maurice Maeterlinck/Paul Heinz Dittrich: Die Blinden (Körler), Federico Garcia Lorca: Komödie ohne Titel (Adsız Komedi), Uwe Saeger: Außerhalb der Schuld (Suçun Dışında), Carl Zuckmayer: Der Hauptmann von Köpenick. Ein deutsches Märchen (Köpenik Yüzbaşısı. Bir Alman Masalı), Dario Fo: Zufällig eine Frau: Elisabeth (Tesadüfen Bir Kadın: Elisabeth)

 1987 – Jorge Diaz: Diese ganze lange Nacht (Ah Bu Uzun Gece), Brecht/Heiner Müller: Untergang des Egoisten Fatzer (Egoist Fatzer’in Çöküşü), Marieluise Fleißer: Fegefeuer von Ingolstadt (Ingolstad’ın Arafı), Samuel Beckett/Paul Heinz Dittrich: Spiel (Oyun), Brecht: Baal

 1988 – Brecht: Die Mutter, Volker Braun: Lenins Tod (Lenin’in Ölümü)

 1989 – Heiner Müller: Germania Tod in Berlin (Berlin’de Almanya’nın Ölümü), Nicolai Erdmann: Der Selbstmörder (İntiharcı), Georg Seidel: Carmen Kittel (Karmen Gömleği), Sergej Tretjakow: Ich will ein Kind haben ! (Ben bir Çocuk Sahibi Olmak İstiyorum!), Heiner Müller: Wolokolamsker Chaussee 

 1990 – Walter Jens: Der Fall Judas (Judas Davası), Sławomir Mrożek: Tango, Heinrich von Kleist: Prinz Friedrich von Homburg oder die Schlacht bei Fehrbellin (Homburg Prensi Friedrich veya Fehrbellin Savaşı) , Thomas Brasch: Rotter

 1991 – Georg Seidel: Villa Jugend (Gençlerin Villası), Raymond Cousse: Strategie eines Schweins (Bir Domuzun Stratejisi), Brecht: Der gute Mensch von Sezuan, Brecht: Schweyk im Zweiten Weltkrieg, Heinrich von Kleist: Die Familie Schroffenstein (Schoffenstein Ailesi), José Sanchis Sinisterra: Ay, Carmela !, Eugène Marin Labiche: Florentiner Strohhut (Florentin’in Hasır Şapkası)

 1992 – Ernst Barlach: Der arme Vetter (Zavallı Kuzen), Werner Schwab: Volksvernichtung oder Meine Leber ist sinnlos (Halkın yok Edilmesi veya Benim Karaciğerimin bir Anlamı Yok), Gerhart Hauptmann: Vor Sonnenaufgang (Güneşin Batışından Önce)

 1993 – Rolf Hochhuth: Wessis in Weimar (Weimar’daki Batı), Shakespeare: Pericles, Peter Turrini: Grillparzer im Pornoladen (Grillparzer Sexshopda) , Ödön von Horváth: Sladek oder Die schwarze Armee (Sladek veya Kara Ordu), Cesare Zavattini/Vittorio De Sica/Peter Zadek: Das Wunder von Mailand (Milano Mucizesi), Brecht/Heiner Müller: Duell (Düello), Traktor (Traktör), Fatzer, Brecht: Der Brotladen, Brecht: Lebenslauf des Mannes Baal (Baal’ın Özgeçmişi), Sean O’Casey: Juno und der Pfau (Tanrıça Juno ve Tavuskuşu), Brecht: Der Jasager und der Neinsager (Evet diyenle Hayır diyen)

 1994 – Heiner Müller: Quartett, Shakespeare: Der Kaufmann von Venedig (Venedik Taciri), Friedrich Hölderlin: Pharsalia, Edward Bond: Ollys Gefängnis (Olly’nin Hapishanesi), Heiner Müller: Zement, Shakespeare: Antonius und Cleopatra (Antonius ve Kleopatra (oyun)), Franz Xaver Kroetz: Ich bin das Volk (Ben Halkım)

 1995 – Samuel Beckett: Endspiel (Son Oyun), Henrik İbsen: Eyolf, Brendan Behan: Die Geisel (Rehine), Harold Pinter: Mondlicht (Ay Işığı), Michael Wildenhain: Schlagschatten des Mondes (Ayın Şavkı) + Hänsel und Gretel (Hänsel ve Gretel), Brecht: Der aufhaltsame Aufstieg des Arturo Ui, Heiner Müller: Philoktet

 1996 – Heiner Müller: Der Bau (İnşaat), Thomas Brasch: Mercedes, Brecht: Herr Puntila und sein Knecht Matti, Lothar Trolle: die Baugrube (İnşaat Çukuru), Heiner Müller: Der Auftrag (Müller) (Görev), Heiner Müller: Germania 3 Gespenster am Toten Mann (Almanya Ölü Adamda 3 Hayalet),Eugene Ionesco: Der König stirbt (Kral Ölüyor), Stefan Kolditz: EVA – Hitlers Geliebte (EVA – Hitler’in Sevgilisi)

 1997 – Brecht/Hanns Eisler: Die Maßnahme (Önlem), Charles Chaplin: Monsieur Verdoux, Heiner Müller: Die Bauern (Çiftçiler), Lothar Trolle: Die Heimarbeiterin (Ev İşçisi), Andreas Baader ve diğerleri: Projekt RAF (RAF Projesi), Brecht: Leben des Galilei, Brecht: Die Judith von Shimoda(Shimoda’lı Judith)

 1998 –Brecht/Heiner Müller/Dostoyevski: Der Ozeanflug (Okyanus Uçuşu) + Landschaft mit Argonauten (Argonautlu Tarla) + Aufzeichnungen aus einem toten Winkel  , Brecht: Joe Fleischhacker, Shakespeare: Der Sturm (Shakespeare) (Fırtına (oyun)), Brecht: Die Rundköpfe und die Spitzköpfe (Yuvarlak Kafalar Sivri Kafalar), Georg Büchner: Dantons Tod (Danton'un Ölümü (oyun))

 1999 – Heiner Müller: Philoktet, Heiner Müller: Anatomie Titus Fall of Rome Ein Shakespearekommentar (Romalı Titus Davasının Anatomisi. Bir Shakespear yorumu)

 2000 – Thomas Brasch: Prolog, : Die Brecht Akte (8.Ocak.2000) (Brecht Dosyası), Thomas Bernhard: Wittgensteins Neffe (Wittgenstein’ın Yeğeni), Moliere: Tartuffe, (Tartuffe (oyun)), Brecht: Die Jüdische Frau (Yahudi Kadın), Christoph Hein: Mutters Tag (Anneler Günü), Tom Peuckert: Artaud erinnert sich an Hitler und das Romanische Café (Artaud, Hitler ve Roman Kahvesini Hatırlıyor), Brecht: Die Kleinbürgerhochzeit (Küçük Burjuva Düğünü), Franz Kafka: Ein Bericht für eine Akademie (Bir Akademi için Rapor), Elfriede Jelinek: Das Lebewohl (Les adieux)(Hoşçakal), Thomas Bernhard: Claus Peymann kauft sich eine Hose und geht mit mir essen (Claus Peymann Kendisine Bir Pantolon Satın Alıyor ve Benimle Yemek Yemeye Gidiyor), Shakespeare: Hamlet, Franz Xaver Kroetz: Die Eingeborene (Yerli), Thomas Bernhard: Der Theatermacher(Tiyatrocu), Peter Weiss: Die Verfolgung und Ermordung Jean-Paul Marats... (Jean Paul Marat’ın Kovuşturması ve Öldürülmesi...), Shakespeare: König Richard II. (Kral II.Richard), Kurt Schwitters: Fümms Bö Wö Tää Zää Uu & Ribble Bobble Pimplico, George Tabori: Frühzeitiges Ableben(Erken Ölüm)

 2001 – Franz Wittenbrink: Zigarren (Purolar), Heiner Müller: Bildbeschreibung (Fotoğraf Alt Yazısı), Shakespeare: Maß für Maß, (Ölçme için Ölçü) Elfriede Jelinek: Gier (Hırs), Rolf Hochhuth: Der Stellvertreter (Temsilci), Christoph Ransmayr: Die Unsichtbare (Görünmezler), Marieluise Fleißer:Fegefeuer in Ingolstadt, Peter Turrini: Ich liebe dieses Land (Ben Bu Memleketi Seviyorum), Martin Crimp: Auf dem Land (Memleketde)

 2002 – Thomas Bernhard: Ein Fest für Boris (Boris için Festival), Georg Kreisler: Adam Schaf hat Angst oder Das Lied vom Ende (Adam Schaf Korkuyor veya Şarkının Sonu), Einar Schleef: Gertrud, Rainer Werner Fassbinder: Das Kaffeehaus (Kahve), Peter Turrini: Da Ponte in Santa Fe,Peter Handke: Der Wahnsinn der Wörter Quodlibet (Quodlibet Kelimelerinin Çılgınlığı), Hans Magnus Enzensberger: Der Untergang der Titanic (Titanik’in Batışı), Shakespeare: Ein Sommernachtstraum (Bir Yaz Gecesi Rüyası), Botho Strauß: Unerwartete Rückkehr (Beklenmeyen Dönüş),Samuel Beckett: Glückliche Tage (Şanslı Günler, Max Frisch: Biedermann und die Brandstifter (Biedermann ve Kundakçı), George Tabori: Das Erdbeben-Concerto (Deprem Konçertosu),

 2003 – Thomas Bernhard: Der deutsche Mittagstisch (Alman Öğle Yemeği Masası), Shakespeare: Der Sturm (Shakespeare), Brecht: Kriegsfibel (Savaş Alfabesi), Gotthold Ephraim Lessing: Die Juden (Yahudiler), Brecht: Die heilige Johanna der Schlachthöfe, Hugo von Hofmannsthal: Elektra, Jewgeni Schwarz/Rainer Kirsch: Die verzauberten Brüder (Büyülenmiş Kardeşler), Georg Büchner: Leonce und Lena (Leonce ve Lena), Gerhart Hauptmann: Michael Kramer, Brecht: Die Mutter (Brecht), Brecht: Verschollener Ruhm der Riesenstadt New York. Ein Amerika-Abend (Dev gibi Şehir New York’un Kaybolan Şöhreti. Bir Amerika Akşamı)

 2004 – Friedrich Schiller: Die Räuber (Haydutlar), Peter Handke: Untertagblues (Yeraltı Mavisi), George Tabori: Purgatorium, Henrik Ibsen: Die Wildente (Yaban Ördeği), Heiner Müller: Leben Gundlings Friedrich von Preußen (Prusyalı Gundlings Friedrich’in Yaşamı), Henrik Ibsen: Peer Gynt

 2005 – George Tabori: Jubiläum (Jübile), Franz Wittenbrink: Die Farbe Rot (Kırmızı Renk), Botho Strauß: Die Eine und die Andere (Birisi ve Ötekisi), Max Frisch: Andorra, Elfriede Jelinek: Wolken. Heim. Und dann nach Hause (Bulutlar. Ev. Ve Ardından Eve Gidiş), Thomas Bernhard: Ritter, Dene, Voss (Şövalye, Dene, Voss)

 2006 – Samuel Beckett: Warten auf Godot (Godot'yu Beklerken (oyun)), Brecht: Mann ist Mann, Botho Strauß: Schändung (Tecavüz), Friedrich Schiller: Die Jungfrau von Orleans (Orleanslı Bakire), Brecht: Die Antigone des Sophokles (Sofokles’in Antigonesi), August Strindberg: Totentanz(Ölülerin Dansı), Brecht: Mutter Courage und ihre Kinder

 2007 - 2008 – Brecht/Kurt Weill: Die Dreigroschenoper (Üç Kuruşluk Opera), Brecht: Trommeln in der Nacht (Gecede Trampet Sesleri), Schiller: Wallenstein (3 Bölüm birden)

 2008 - 2009 - Heinrich von Kleist: Der zerbrochne Krug (Kırık Testi), Jacques Offenbach: Le Perichole, Brecht: Schweyk im Zweiten Weltkrieg (Şvayk 2.Dünya Savaşında), Frank Wedekind: Frühlings Erwachen (Baharın Uyanışı), Federico Garcia Lorca: Dona Rosita bleibt ledig oder die Sprache der Blumen (Dona Rosita Bekar Kalıyor veya Çiçeklerin Dili)), Shakespeare: Sonette (Sonatlar)

                                                                                    Vikipedia'dan alıntıdır.